بررسی تاثیر خوردگی موضعی و ترک در کاهش مقاومت نهایی ورق فولادی

مقاومت یک سازه در طول عمر خود ممکن است بر اثر پدیدار شدن عیوب سازه ای کاهش یابد. از جمله این عیوب سازه ای ترک های سازه ای، خوردگی و ... می¬باشد که در اثر عوامل مختلف بوجود می¬آیند، گسترش می¬یابند. تعیین مقاومت نهایی ورق دارای آسیب¬هایی همچون ترک و خوردگی دارای اهمیت است. مطالعات زیادی بر روی مقاومت نهایی ورق¬های دارای ترک انجام شده ولی تحقیقات کمتری بر روی مقاومت نهایی ورق دارای ترک و خوردگی موضعی بطور همزمان انجام شده است. در این پایان¬نامه به بررسی مقاومت نهایی ورق دارای خوردگی موضعی و ترک به روش اجزا محدود در نرم افزار ansys پرداخته شده است. برای مطالعه تاثیر وجود هر دو نقص ترک و خوردگی بر روی مقاومت نهایی ورق فولادی، مقاومت نهایی ورق سالم با ورق دارای ترک ، ورق دارای خوردگی و ورق دارای هر دو نقص مقایسه شده است. در مدل دارای خوردگی و ترک، افزایش سطح خوردگی تاثیر چندانی نداشته و مقاومت با حالت دارای ترک به تنهایی برابر است. با افزایش طول ترک، کاهش چندانی در مقاومت ورق مشاهده نشد. به عبارت دیگر می توان افزایش طول ترک در این مطالعه را در کاهش مقاومت نادیده گرفت. تاثیر افزایش عمق خورگی نیز بسیار کم است. با توجه به نتایج بدست آمده، وجود ترک در خوردگی باعث کاهش کمتری نسبت به ترک به تنهایی در مقاومت گردیده است.، در تمامی موارد مقاومت نهایی ورق دارای ترک و خوردگی با مقاومت نهایی ورق دارای ترک برابری می کند پس می توان نتیجه گرفت تاثیر وجود ترک در کاهش مقاومت نهایی نسبت به خوردگی بسیار بیشتر می باشد.